Het was typerend voor beiden. Het eindsprintje de laatste paar honderd meter naar het terras van Café Jagersrust. Timo kwam een meter later dan Annemerel binnen. En terecht. Want Annemerel en ik stonden net daarvoor een tijdje op Timo te wachten. Timo ging ondanks wat nieuwe energie niet heel lekker meer, maar we wilden samen over de finish. En wat deed meneer? Toen hij bij ons was, zette hij een sprintje in. “Er achteraan, en er overheen!” riep ik naar Annemerel. Terwijl ik nog snel een laatste grenspaal fotografeerde, dribbelde ik een minuut later binnen. Bier en bitterballen als bekroning op een mooie etappe.
Heel wat uren eerder stonden we er ook, bij Café Jagersrust. Om de ‘finishauto’ te parkeren. Vanuit daar snel door naar Bath. Nee, niet die fraaie badplaats in Engeland maar Bath nabij Rilland. Op de grens van Nederland en België én op de grens van Brabant en Zeeland. De startplek voor de 47 kilometer lange etappe naar Langeschouw. Bij elk kilometer-piepje dat ik hoorde, dacht ik even aan Ed. Maar verder was het vooral ook genieten van de omgeving en de mensen om me heen.
Ik liep met vaste ‘meeloper’ Timo en gastloopster Annemerel. Annemerel liep vorige week nog een geweldige tijd op de Berlijn Marathon (ruim onder de 3u30) en besloot spontaan binnen een week haar eerste ‘ultra’ er achteraan te plakken. Of zoals ze het zelf zei “Alles voor een goed verhaal in Metro” (hou die dinsdag dus even in de gaten…). Timo liep nooit eerder meer dan 40km. Dus ook voor hem de eerste ultra. Ik maakte me geen zorgen. Het zou wellicht wat zwaarder worden dan normaal, maar dat hoort er soms bij. De ondertitel van De Rand van het Land is niet voor niets; op zoek naar de grenzen van ons land, én onszelf.
Werd het zwaar? Viel best mee. Voor Annemerel was het vooral wennen om onverhard te lopen. En hoewel ik de Kalmthoutse Heide ook geweldig mooi vond, vond ik het wat overdreven dat ze de grond ging kussen. But on the positive side; zelden zag ik iemand zo gracieus vallen. En bijna trots zijn op haar ‘oorlogswonden’ die ze overhield aan de struikelpartij over een boomwortel. Ze zal het (nog) niet toegeven maar volgens mij is gistermiddag een toekomstige Nederlandse trailrun-topper geboren. Niet alleen het vermogen om snel te herstellen, ook het eet- en drinkgedrag was trailwaardig. Af en toe een slokje water, wat winegums, en cola. Veel cola. De twee flesjes cola bij tussenstop Manege De Wolf en de twee flesjes bij de finish waren nog wel begrijpelijk. Maar de “Ik heb NU cola nodig”-omweg die we liepen was toch even anders. Timo ging tevergeefs voor haar op zoek bij een Natuurcamping. Café Willy in Essen bood de uitkomst. Ik kan het u aanraden. Niet die twee flesjes cola die ze daar in recordtempo naar binnen werkte, maar wel die blikken van de mannen aan de bar in misschien wel het meest treurige Belgische volkscafé dat bestaat.
Met Timo ging het zoals altijd. Niet te stoppen. “We gaan te hard Timo”, maal 20 keer. Maar weet je Timo, dat tempo van 10km/u is er om een reden. Omdat je jezelf anders tegenkomt zo ergens rond kilometer 30. Zeker als je wekelijks een etappe van 40 kilometer of meer aflegt. Dat gebeurde dan ook gisteren. Zo rond Essen was Timo er wel klaar mee. Niet alleen vermoeide benen maar ook gewoon klaar. “Nog 12km gap” loog ik, het waren er immers nog ruim 15, “dat doe je normaal in een uurtje”. Timo liep gewoon door. En na Essen gebeurde er iets moois. Terwijl ik Annemerel en Timo een highfive gaf om ze te feliciteren met ‘de eerste keer over het 42km-punt’, leek er bij hen een nieuw potje energie open te gaan. Het potje energie bij Annemerel was ruim het grootst maar ook Timo kon er uiteindelijk nog een mooie eindsprint uitpersen. Ben trots op je gap. We verloren dan wel beiden van een vrouw. Maar het was niet zomaar iemand, het was Annemerel.
Foto’s van de etappe op Instagram, de timelaps alhier.
Deze blogpost is onderdeel van #DeRandvanhetLand; een hardloopproject waarbij ik samen met anderen een jaar lang rennend de grenzen verken van ons land, en van onszelf… Meer over het hoe en waarom van #DeRandvanhetLand lees je hier, alle verslagen via de homepage. Live-foto-verslagen op Instagram, videotimelaps via YouTube.
De Rand van het Land 