Bedankt

Wat een geweldige dag was het. Another 45 Miles to go, de slotetappe van #DeRandvanhetLand. Met de start om 7.00u in Bergen aan Zee en de finish om 17.00u in Scheveningen. Op de plek waar ik op 1 januari begon door er met Ties de Noordzee in te duiken. En waar we komende 1 januari wederom de Noordzee in duiken; dit keer ook met Kristel en Kick erbij. Dan niet als startmoment van #DeRandvanhetLand maar ‘gewoon’ zoals iedereen; om fris en opgewekt aan een vers nieuw jaar te beginnen. Wat er het komende jaar nog gaat gebeuren rond #DeRandvanhetLand en deze blog, lees je hier. Hoe ik de slotetappe heb ervaren ontdek je achter deze link. Het was een ervaring die niet mogelijk was geweest zonder jullie. Een dankwoord, in chronologische volgorde vanaf 7.00uur…:

Bedankt….

Kristel, voor het organiseren van de slotetappe, het onderhouden van de Whatsapp-groep die ik ’s avonds laat in bed voor het eerst las, voor de knuffel bij de finish en de dingen die je daar geregeld had, voor je begrip het hele jaar, voor de vele voet- en kuitmassages, voor de vele keren dat je me op kwam halen, voor wie je bent, voor alles. Ik hou van jou.

Ties & Kick, voor het meerennen zaterdag, voor het aansteken van het finishvuur, voor alle andere keren dat jullie erbij waren of de knuffels die ik kreeg als ik weer thuiskwam. Ik ben trots op jullie en hou van jullie, elke dag opnieuw en elke dag meer.

Timo, voor het meehelpen bij het organiseren en regelen van verrassingen, voor de vele keren dat je meeliep (16?), voor de gezelligheid, voor de lol, en voor het uur dat we zaterdag in het pikkedonker liepen. Atemlos durch die Nacht. Wat een toestand. Thanks gap, geniet van je duinkonijn.

Lieke & Nina, voor de wekker op 5u en de verrassing bij de start. Die etappe aan de Duitse grens of rond Rijsbergen halen we in. Zonder gedoe met die grens, gewoon samen wandelen, fietsen of meteen rechtstreeks naar de Bier und Wurst. Busted forever.

Bas, voor het instappen bij Castricum en je gezelschap in Limburg. En ook veel dank aan Aldien en de oppepper die ze me gaf in Noordwijk. Het was al een feest om met je te Stadswild-en, ‘op de rand’ was het nog veel bijzonderder. Voor mij ben je dé Leeuwenkoning.

Tim, voor het meebikkelen vanaf Aloha, voor Ameland, voor alle Runner’s High die we samen al hadden en volgend jaar weer gaan pakken. Tot snel. Zeg ’t maar; Sushi, of SNACKS?!

Daan & Johan, voor het lange stuk dat jullie meeliepen aan de kust, in Limburg en de bijzondere dagen in Noord-Groningen. En een speciaal dankwoord voor de bemoedigende woorden toen ik het zwaar had. Tot op IJburg, én in Schoorl. Ik stel voor dat we dan niet de trein pakken.

Hans, voor het lange stuk dat je stug doorliep én voor de hoofdlamp die me verblindde maar achteraf wel een ‘baken’ bleek te zijn voor de supporters bij de finish. Volgend jaar weer lekker trailen en Stadswild. Tot dan. Tot Chamonix.

Erik & Anneke, voor dat jullie er wéér bij waren. Voor de gezamenlijke etappe rond ‘s-Heerenberg en alle andere etappes die Erik meerende. Urk, Enschede, Marken, Holwerd en andere plekken; genoeg om na te bespreken op de tribune, bij de Zeemeeuw of tijdens de vele andere tochten die we nog gaan maken.

Alewijn, voor het enorme bikkelstuk dat je reisde en liep zaterdag, en voor de etappe in Brabant. Samen lopen was goed, de spontane meet-ups in Rotterdam zeker zo. Met jouw doorzettingsvermogen wordt die sneeuwrace straks een makkie. Zolang je de rest maar niet kwijtraakt.

David, voor het tegemoet rennen. Voor de houvast, letterlijk en figuurlijk. Jij bent alles wat trailrunnen zo leuk maakt. Onverstoord, op en over de eigen grens, maar vooral niet te serieus en een tikkie gek. Hop met die gijt.

Wilfred, voor het dragen van m’n rugzak de laatste kilometers, de morele support dit jaar vanuit de tuin, en voor je eigen topprestaties die je afgelopen jaar tussen neus en lippen door even wegtikte. Een goede buur én een nabije vriend.

Harrie & Maria, voor jullie geweldige support het afgelopen jaar, voor het bewijs dat die ene ‘schoonouders-mythe’ niet bestaat, voor de logistieke hulp, en, bedankt voor Kristel.

Mama. Daar zijn weinig woorden voor nodig. Mama, bedankt voor mama zijn. Ik hou van jou.

Marleen, zusje, bedankt voor je finishsupport en alle berichtjes het afgelopen jaar. En je rent helemaal niet gek hoor. Maar misschien is wandelen toch beter. X

Flo, Noa, Elin & Pleun, voor het gezellig ronddartelen zaterdag, bij de tussenstops en bij de finish. Werd ik vrolijk van, en dat had ik soms best even nodig.

Thomas. Ook weinig woorden nodig. De rest komt in een mooie brief. Met postzegel. Bedankt voor alles. Vriend.

Coco, voor het meerennen zaterdag; wow, 15 kilometer door duinen en op ’t strand. Zo knap. En natuurlijk bedankt voor al je Instagram-likes, de meeste van allemaal! Niet alleen Jolie maar ook jij hebt een mooi cadeau verdiend als jullie naar Amsterdam komen.

Leon, voor het menselijke windscherm dat je samen met Daan opwierp tijdens de laatste kilometers. Voor de legendarische windetappe bij Hoek van Holland en de fijne kilometers in Limburg. Als je wind, heb je vrienden.

Arne, voor de foto’s bij Wassenaar, en voor de gesprekken over Helden. En bedankt voor je meissie die ik nog ga opzoeken als inspiratie voor ‘het boek van de rand’, omdat ze dit jaar als een van de weinige bij mij de juiste snaar wist te raken inzake ‘moeilijke onderwerpen’. Thanks gap.

Allard, voor de eerste van de vele andere finishbiertjes die ik ontving, nét na het finishlint. Op De Rand van het Land hebben we niet samen gelopen, dat halen we in terwijl jij vanaf je plank kijkt naar de rand en ik m’n duinrondjes maak. Of gewoon bij Blijburg, wel zo handig.

Els & Rinus, voor jullie aanwezigheid bij de finish die de Another 45 Miles-symboliek helemaal af maakte. Het was de liquid cement van de dag. Tot Derde Kerstdag.

Papa, voor de geweldige en zware finishmedaille en de telefoontjes onderweg. Jammer dat je niet op WhatsApp zit, je had genoten. Tot snel, dan de kus, de knuffel en de bewondering voor niet mijn maar jouw rare hobby. Ik hou van jou.

Jantina, voor de finish-support, en voor de morele ondersteuning het afgelopen jaar, van mij én van Kristel. Proost buurvrouw.

Hans, voor je stevige finishknuffel en warme woorden, voor de bijzondere etappe in Noord-Groningen en voor de inspiratie die je bent op het vlak van lopen, schrijven en als mens.

Mikel, voor je aanwezigheid bij de finish, voor de bijzondere middag en avond op Texel, voor de vele stukken die je schreef over hardlopen, en voor de vele stukken die we samen nog gaan lopen. Keep on running. Met zo nu en dan wat Wrakhout.

Peter, voor de laatste finishmeters afgelopen zaterdag, voor de andere kilometers in Limburg, voor het mooie album van Colney Hatch, voor je verhalen over Nepal én het goede werk dat je daar al tientallen jaren doet, voor de gastvrijheid – en natuurlijk ook die van Marije – en heel erg bedankt voor de jacuzzi moments.

Ramiro, voor de finishfoto’s, voor je aanwezigheid, voor de rake woorden die je niet alleen schreef in (TIJDSCHRIFT VAN HET JAAR!) Runner’s World maar ook in andere ondersteunende berichten die je me stuurde. Jij snapte en voelde ‘t. Dank.

Frank, voor de bijzondere woorden die je mailde nog voordat ik begon, en voor je aanwezigheid zaterdag met Maxime. Volgend jaar weer vaker samen dingen in beweging brengen. Ik verheug me op Papendal, en de resultaten die we dan laten zien. Impossible is Nothing.

Angelique & Juri, voor jullie aanwezigheid zaterdag maar vooral voor wat jullie met Stadswild voor me betekend hebben. Tot snel. Op de rand van de Nemo-trap. Of misschien wel in LA…

Marcel, voor je mooie cadeaus op de finishlijn en de vele paren schoenen en kleding die je regelde. De drie strepen op m’n hart zijn sterker dan ooit. En bedankt voor de etappe met Koen en de vele uren praten over hardlopen en atletiek.

Dennis, voor je bezoek zaterdag tussen Nick & Simon, JingleBall en Normaal door. En natuurlijk bedankt voor de 101km-support. Je leerde me niet alleen van alles over klimmen en het boerenleven maar veryoda-diseerde ook fraai het pijn-motto. Je hebt geen pijn, dat denk je maar! The Force is Strong in you my friend.

Jorrit, voor je aanwezigheid en de bubbels in Schevingen. Komend jaar heb ik weer meer tijd voor de vele goede kijk- en leestips die je geeft, en wellicht ook om samen wat earned miles weg te werken.

José, de laatste gast op de Pier, bedankt voor je bezoek. Maar nog veel meer bedankt voor je ultra-inspiratie, je sportmassages, de gezamenlijke kilometers, je wijze lessen en de vriendschap. Thanks ‘maatje’. CU on the road (dat autocorrect van dat laatste woord ‘rood’ wilde maken, made me smile).

En tot slot

Natuurlijk ook dank aan alle anderen die er zaterdag niet bij waren maar wel op een of andere manier iets lieten horen, dat hielp echt enorm zowel tijdens de etappe als bij het gevoel van trots achteraf. En last but alles behalve least dank aan iedereen die het afgelopen jaar meeliep, meehielp, meeschreef, meelas, mee-likete, meedacht, meeleefde en meedronk. “Ik deed het voor jullie” hoor je wel eens in dankwoorden. Nou, dat is natuurlijk bullshit. Ik deed het vooral voor mezelf. Maar alleen door jullie bleef het leuk, bijzonder en vol te houden. Veel, veel dank. Ik hoop dat het voor jullie net zo bijzonder was als voor mij.

=============================================================

Deze blogpost is onderdeel van #DeRandvanhetLand; een hardloopproject waarbij ik samen met anderen een jaar lang rennend de grenzen verkende van ons land, en van onszelf… Meer over het hoe en waarom van #DeRandvanhetLand lees je hier, alle verslagen via de homepage. Live-foto-verslagen op Instagram, videotimelaps via YouTube.