Lijstjestijd! De media puilen er van uit, Top 10-lijstjes van het afgelopen jaar. Hoewel ik er soms een beetje moe van word, doe ik er natuurlijk gewoon aan mee. Dus verwacht ook hier (volgend jaar…) lijstjes van de beste natuurgebieden van #DeRandvanhetLand, de mooiste plekken, de indrukwekkendste verhalen, de zwaarste momenten, etc etc. In welke vorm deze lijstjes er gaan komen, dat weet ik nog niet. Tot die tijd vermaken jullie je maar met het enige lijstje wat écht handig is voor tijdens de feestdagen: De Top 5 Bieren van #DeRandvanhetLand.
Elke etappe van De Rand van het Land sloten we af met een finishbiertje, het ‘alibier’. En soms nog een tweede, derde of tiende. Gingen we twee dagen op pad, dan werd ook de avond ervoor bier gedronken. En door de verslavende Untappd-app dronk ik ook door de week meer (nieuw) bier dan ooit. Waar dat hardlopen allemaal niet goed voor is. Het bier dat we ‘op de rand’ dronken, kwam bij voorkeur ook daadwerkelijk ‘van de rand’, lokaal dus. De Top 5 heeft daarom alleen ‘rand-biertjes’. De klassiekers Tripel Karmeliet en Westmalle Tripel waar ik afgelopen jaar opnieuw verliefd op werd, mijn ‘gewone’ (B)rand-thuispils, de Lupulus Blond en de Duvel Tripel Hop staan dus niet in deze lijst maar maken een fictieve Top 10-favorieten-lijstje compleet.
Daar komt ie, de Top 5. Allemaal even lekker, de volgorde is bepaald door de ambiance die natuurlijk ook invloed had op de smaak…
1. Marckensteijn: No. 4
Gedronken in Groede
De twee mei-etappes aan de Zeeuwse kust waren top. En het bezoek aan de brouwerij in Groede viel er als een cadeautje tussenin. We kwamen er twee keer. Eerst alleen met Thomas, een dag later met beider gezinnen. Alle biertjes tikten we er weg, inclusief gezelschap van de brouwer die ons oordeel streng volgde op Untappd. Hoewel ik geen groot liefhebber ben van stout (bier), was de Imperial Russian Stout een van de hoogtepunten, die had ook met gemak in deze top 5 gekund. Maar het allerlekkerste was denk ik toch hun ‘No. 4’. Aan die namen moeten we misschien nog werken Marck en Steijn.
2. Schoemrakker: Brandaan
Gedronken op Terschelling
Een relatief nieuwe brouwerij, nu al een topper. Natuurlijk hielp de setting mee; een week lang Terschelling met de mooiste etappes, de familie erbij en warm en zonnig weer. Enerzijds hoop ik dat dit bier heel snel naar het vaste land komt, anderzijds reis ik komend jaar graag weer die kant op om het op Terschelling te drinken. Oh Schylge!
3. Brouwerij De Natte Gijt: Hop met de Gijt
Gedronken in Vijlen
Stop me met wat vrienden in een blokhut of een B&B, strooi wat trails uit en laat de zon schijnen. Zelfs het misschien wel minste ‘rand-biertje van het jaar’ dat ik tijdens het Vaalserberg-trailweekend dronk (Gulpener Dort) smaakt dan aardig. Maar zet je me dan bij Boscafé ’t Hijgende Hert een Hop met de Gijt voor de neus, dan kun je me wegdragen. Heerlijk. De geit in de wei naast ons maakte het af. Het gezelschap was de schuimkraag op de gijt. (Hop met de Gijt komt overigens niet uit omgeving Vaals dus leek even buiten deze Top 5 te vallen. Maar toen ik zag dat hun postadres in Weert is, heb ik ze toch het predikaat ‘rand-bier’ gegeven.)
4. Brouwerij ’t IJ: American Wheat Ale
Gedronken op IJburg
Bijna alles van Brouwerij ’t IJ kan me bekoren. Maar dit jaar dook er een speciaaltje van ze op dat ik kocht op IJburg, dronk op IJburg en wat qua gevoel erg goed past bij de opkomende zon die ik zag bij de etappe Muiden-IJburg-Marken. De American Wheat Ale. Hopelijk een blijvertje maar indien niet dan vermaak ik me altijd met hun IPA, het Paasij en alle andere soorten.
5. De Dochter van de Korenaar: Belle-Fleur
Gedronken in Baarle-Nassau/Hertog
Veel meer ‘rand-bier’ als bier uit Baarle-Hertog wordt het niet. De Dochter van de Korenaar tovert de meest speciale jongens onder haar rok vandaan. Hoewel ook een paar van die bijzondere biertjes deze Top 5 hadden kunnen halen, kies ik toch voor de ‘gewone’ IPA: de Belle-Fleur. Die kocht ik bij bierhandel De Grens, nadat ik rondjes door de enclaves liep. Ik kocht ‘m een tijdje later weer, toen ik er met Erik & Timo was. En ik dronk ‘m toen ik er kort geleden met José van ons finishbier genoot.
Proost, tot zaterdag, dan vatten we d’r eentje! Of tien.
Deze blogpost is onderdeel van #DeRandvanhetLand; een hardloopproject waarbij ik samen met anderen een jaar lang rennend de grenzen verken van ons land, en van onszelf… Meer over het hoe en waarom van #DeRandvanhetLand lees je hier, alle verslagen via de homepage. Live-foto-verslagen op Instagram, videotimelaps via YouTube.
De Rand van het Land 