Alles is rond

Kijk Kick, de regenboog eindigt boven IJburg, ga jij de pot met goud zoeken? “Pap, de regenboog is rond. Achter de aarde loopt ie door maar dat zien we niet. Er is dus geen einde en ook geen pot met goud.” Terwijl ik me verbaasde over de wijsheid van een 6-jarige, dook ik snel op Wikipedia. Een twintigtal seconde later las ik het bewijs dat ie gelijk had… Dit tafereeltje van eerder deze week was het eerste waaraan ik dacht toen we tijdens het Rondje Ameland van afgelopen weekend een zeer fraaie regenboog zagen verschijnen. Een dubbele halve regenboog. Twee bogen die achter de horizon doorliepen in een grote en iets kleinere cirkel. Twee wonders van de natuur. Mijn twee kleine wonders thuis in m’n gedachte. Het was één van de vele hoogtepunten van een paar topdagen in Friesland en op Ameland.

Languit op de bank denk ik terug aan de etappes van afgelopen vrijdag en zaterdag. Vrijdag, op de Zeedijk in de kop van Friesland, was kort en lang tegelijk. Kort in aantal kilometers (24), lang in tijd. Want naast Tim en Erik, liep en reed ook Jan mee. Jan, van Jan Rijdt Rond, die ik eerder tegenkwam in Wonderland en zoals toen besproken ook over De Rand van het Land een item gaan maken. Een item van waarschijnlijk niet langer dan een paar minuten. Maar het kostte een hele dag. Om 8uur stonden ze op de stoep op IJburg, net voordat wij op de laatste boot naar Ameland stapten gingen ze pas naar huis. Een mooie dag waar ik verder (nog) niet veel woorden aan besteed, ik laat graag het item van straks spreken.

De etappe van zaterdag was langer, 50 kilometer rond, het eiland rond. Met de kilometers van vrijdag nog in de benen, en wat finishbier in zowel Holwerd als op Ameland, bleek het laatste Waddeneiland wat ik rondde ook meteen het zwaarste eiland. Maar oh, wat was het mooi. Van de start, waar we ‘weggeschoten werden’ door twee van de vele jagers die we tegenkwamen, tot de finish. Van het strand, tot de duinen. Van de eindeloze dijk met windkracht 5 tegen, tot diezelfde wind mee en vliegend langs de vuurtoren. En van de vele vogels tot de eenzame zeehond. Het was mooi, en zwaar. Het uitzicht, de aanwezigheid en support van in het eerste deel Timo en tijdens de gehele etappe Tim, de regenboog, en de lol sleepten me er doorheen.

Ook Ameland heeft m’n hart gestolen, zoals alle andere waddeneilanden dat eerder dit jaar al deden. Ze waren allemaal mooi, allemaal anders. En niet alleen de eilanden zelf waren steeds anders, ook het gezelschap waarmee ik ervan genoot. Met m’n gezin, met Mikel Knippenberg en afgelopen weekend dus met goede vrienden. Omdat De Rand van het Land ook steeds meer om vriendschap en ‘samen ontdekken’ en plezier maken is gaan draaien, kan ik niet anders dan dit blog-verslag nog even snel te voorzien van wat woorden die ervoor zorgen dat de ‘je-had-erbij-geweest-moeten-zijn’-herinnering voor eeuwig bewaard blijft. Want wat was het genieten. Van de kwelders en de/het balen, de appels met schil, de snacks, het onzichtbare drempeltje, de Kunstmaand, de Zonnebloem, de hardloopstring van Tim en natuurlijk het duinkonijn van Timo dat niet alleen vanaf de maan maar ook op het bord onzichtbaar was.

Genoeg inside-jokes. Het nagenieten gaat nog even door maar de blik gaat al weer op de komende weken. Nog 110km in Limburg, verdeeld over drie etappes. En dan de slotetappe, Another 45 Miles. Ik ben er aan toe. Ik wil het liefst morgen al lachend, en waarschijnlijk huilend tegelijkertijd, over de finish in Scheveningen. De zin om Nederland rond te rennen is nog enorm groot, de zin om naar de randen te rijden is op. En het lijf wordt vermoeider. De komende drie weken net even wat meer op m’n voeding letten, net even wat minder doordeweeks bier. En tussen de laatste etappes door vooral veel rusten. Zojuist begonnen, op de bank. De 74 kilometers trekken langzaam weg uit m’n benen. Ajax is net afgelopen. Kick zit met volle overgave tekeningen te maken. Voor mama, voor papa, voor de oppas, en voor zichzelf. Intussen krijg ik een foto-appje van Erik binnen. Vanuit de Zeemeeuw, de kroeg op de Zeedijk waar we vaak Ajax-uitwedstrijden kijken. Op de foto de altijd goed-verzorgde WC van ‘Tante Jos’, en een promotie aan de muur voor Jan Rijdt Rond. Waarmee we vrijdag nog op die andere Zeedijk waren. Niet alleen de regenboog is rond, het weekend ook. Aloha.

Deze blogpost is onderdeel van #DeRandvanhetLand; een hardloopproject waarbij ik samen met anderen een jaar lang rennend de grenzen verken van ons land, en van onszelf… Meer over het hoe en waarom van #DeRandvanhetLand lees je hier, alle verslagen via de homepage. Live-foto-verslagen op Instagram, videotimelaps via YouTube.