Alibier

Als je bent wezen hardlopen op Terschelling, Vlieland en Texel, valt het daarna best snel tegen. Aan de etappe van vorige week (Nieuwkerk – Baarle-grens) maak ik dan ook niet veel woorden vuil. Behalve dan dat niet alle stukjes Nederlands-Belgische grens even mooi zijn. Het enige wat echt niet onvermeld mag blijven, is dat Timo en Erik voor de zoveelste keer meeliepen. Dat finishbiertje was dus weer top. En daar waar op wat zweverig niveau de ‘genietigheid’ een rode draad begint te vormen in m’n loopavontuur, is het bier achteraf de andere rode, of nog liever Blonde, draad.

Zo ook gisteren. Etappe 41. Ter ere van m’n aanstaande 41e verjaardag. Een korte etappe van Bergen naar Schoorl, die ontstond doordat ik een keer eerder die laatste 5 kilometer strand echt niet meer kon opbrengen. Maar elk nadeel heb z’n voordeel. Dus deze korte etappe was een perfecte gelegenheid om te lopen met vrienden. Een kleine 5 kilometer strand (waarvan 3km onsmakelijk naaktstrand) en door de Schoorlse Duinen naar de Klimduin in Schoorl. Alwaar het bier wachtte.

Niet alleen het bier wachtte bij de Honky Tonk in Schoorl. Ook Ties, Kick, Kristel én de Klimduin-challenge. Biertje en bitterbal op het terras en daarna een op-en-neertje Klimduin. Peanuts zul je denken. Maar dan ben je waarschijnlijk nog nooit de Klimduin opgerend. En zeker niet meerdere keren.

Een paar uur later en zes klimmetjes verder, dommelde ik op de A8 rozig weg op de bijrijdersstoel. Nog even een snelle blik op onze favoriete app; Untappd. Alwaar ik zag dat een aantal thuis aangekomen gewoon nog even doorging met ‘nieuw bier turven’. Ik had meteen weer zin in een volgende #DeRandvanhetLand-etappe. Want waar ik ook kom, op het einde volgt altijd een biertje. Het liefst lokaal. Soms teleurstellend, vaak verrassend goed. Zelfs het Elfstedenbier in Friesland bleek prima te smaken en het bier van Baarle-Nassau/Hertog (De Dochter van de Korenaar) bleek zelfs een van de beste biertjes van het jaar.

Waarom AJ? In godsnaam, waarom? Ik schreef al eerder dat ik die vraag geregeld krijg. Denkend aan de etappe van aanstaande zaterdag (101km, van Delfzijl naar Klazienaveen…) vraag ik me dat ook een beetje af. Of zeg maar gerust dat ik stikzenuwachtig ben, nu al. Maar over het algemeen vind ik steeds meer een eenduidig antwoord. De ‘genietigheid’, het met eigen ogen zien hoe mooi Nederland is, én het alibi-biertje achteraf. Dat is waarom. En nee, het gaat dan natuurlijk niet om het biertje zelf. Maar om met wie ik het drink. Bedankt Thomas, Timo, Ken, Colin, Mark, Tjerk, Linda, Kristel, Hugo en alle anderen die meerennen en -drinken. Tot de volgende!

Deze blogpost is onderdeel van #DeRandvanhetLand; een hardloopproject waarbij ik samen met anderen een jaar lang rennend de grenzen verken van ons land, en van onszelf… Meer over het hoe en waarom van #DeRandvanhetLand lees je hier, alle verslagen via de homepage.