Meer dan lopen…

Het daadwerkelijk rennen van iedere #DeRandvanhetLand-etappe, zoals afgelopen zaterdag met Thomas van Weebosch naar Reusel, is slechts eenderde van het werk. De andere twee zaken die tijd kosten, zijn ‘logistiek’ en ‘verslaglegging’. Verslaglegging zie je terug tijdens de etappes (op het #DeRandvanhetLand Instagram-account) en na de etappes, in de vorm van een blog als deze. Daarnaast schrijf ik nog meer op over gelopen etappes, nog niet precies wetende wat ik daarmee ga doen. Van de logistieke voorbereiding zien jullie wat minder terug, tijd voor ’n kijkje achter de schermen;

Planning
Ik plan, ook met het oog op gezin & werk, een paar maanden vooruit. Wanneer ga ik waar lopen, haal ik genoeg kilometers per maand om binnen een jaar te finishen, verspreiding van type etappes (België, Duitsland, kust), spreiding van belasting (lange/korte etappes, offroad/weg) en nog meer van dat soort zaken. Daarnaast wil ik elk kwartaal ook een ‘sportieve prestatie’ neerzetten. Zoals de eerste 70km in Q1, het trailweekend in Q2 en de eerste 100km+ in Q3 (eind augustus; gelukkig in gezelschap van Dennis die me vanaf de fiets aanmoedigt en in de gaten houdt).

Gezelschap?
Op basis van de grove planning pols ik allereerst bij vaste meelopers (Timo, Erik & Thomas, door die laatste mooi omschreven als #DeFigurandVanHetLand) of en wanneer ze mee kunnen. Daarnaast heb ik een lijstje van mensen met wie ik graag eens (eenmalig) zou willen rennen en ga ik soms actief op zoek naar ‘onbekenden’ die mee willen rennen. Interesse in een bepaalde etappe, van wie dan ook, kan de planning omverwerpen.

Vervoer
Loop ik alleen, dan is 9292.nl mijn beste vriend. Bij voorkeur doe ik dat bij etappes waar ik in de buurt van een treinstation kan starten en finishen. Maar een auto halverwege zetten en eindeloze op-en-neertjes met bus en trein zijn ook niet ongewoon. Loop ik samen, dan zijn er mogelijkheden voor een twee-auto-strategie. Met twee auto’s naar de finish rijden, met één auto naar de start en vanuit de finish via de startplek de terugreis inzetten. Snapt u ’t nog? Gelukkig zijn er ook familie, vrienden/vriendinnen of oude bekenden die bijspringen of taxi-spelen. Zoals afgelopen zaterdag, toen Kristel & Femke niet alleen voor de logistieke support zorgden maar ook nog de dag perfect wisten af te toppen in een klimpark voor de kinderen. Papa z’n kilometers, maar toch samen dingen doen.

De route
Dit kostte aanvankelijk de meeste tijd, inmiddels ben ik in getraind. Hoe ga ik lopen? De kuststrook is vaak een makkie, de grenzen met België en Duitsland zijn uitdagender. Want zelden loopt een weg de gehele route over de grens. Eindeloos puzzelen met afstandmeten.nl; boekjes met lange afstandswandelingen & fietspaden bieden hulp. Als de route staat doe ik een dubbele Google-check. Google Earth om delen van de route virtueel te verkennen, een Google Search op start-, finish- en passeerplaatsen voor wetenswaardigheden of leuke verhalen. Is de route finaal, dan exporteer ik ‘m naar m’n GPS-horloge. Meestal hou ik me dan ook aan die route. Soms ben ik eigenwijs en word ik daarvoor gestraft, soms loont het om van het pad te gaan. Zoals die ene keer in Friesland én afgelopen zaterdag toen ik met Thomas de gok waagde om het bij Google Earth onbekende maar mooiere pad in te lopen. Een pad dat niet alleen langer letterlijk op de grens liep én extra grenspalen opleverde.

En terwijl ik dat allemaal tik, en de timelaps van afgelopen zaterdag inmiddels live staat, staat de volgende taak al weer voor de deur. De planning van het aanstaande Groningen Weekend. Met een divers gezelschap uit m’n buurt en een Olympisch tintje. Het wordt bijzonder. De route is makkelijk; langs de dijk van Lauwersoog naar Delfzijl, 65km in twee dagen. De rest is allemaal wat ingewikkelder. Een hotel, in the middle of nowhere én nabij de route. Twee dagen vervoer van onszelf, slaapspullen en bier. Timings. Tempo. Afspraken. Ach, op het moment dat we daar rennen, met het uitzicht op niets en alles tegelijk, blijkt het allemaal weer de moeite waard.