Begrijp me niet verkeerd; het was wederom erg mooi. Het Wad. De dijk. Het gras. De vogels. De schapen. En ook dit keer weer af en toe die ‘Hoi’. Maar na 25km rennen op de dijk (en de ruim 100km Waddenzee-dijk die ik al eerder liep) had ik ’t ineens gehad. Ik wilde meer zien van Friesland dan alleen de precieze rand van het land. En dus ging ik rechtsaf.
Ik bleek naar rechts te gaan op een bijzondere plek. Bij De Slikwerker. En ’t gehucht Zwarte Haan. Na wat foto’s liep ik door. Tot de Oudebildtdijk. Daar stak ik m’n duim op. Waar die auto die me zou oppikken ook heenging, ik zou meegaan. Het werd (na 3minuten al) Sint Annaparochie. Ik stapte uit op de plek waar Rembrandt van Rijn trouwde met Saskia van Uylenburgh.
Na een rondwandeling door het fraaie dorp pakte ik de eerste de beste bus; verder ‘Fryslan’ in. Via Stiens naar Leeuwarden. Wat echt een geweldig mooie stad bleek te zijn. En na een goede lunch en ’n paar uur rondstruinen kon ik het zelfs niet laten wat Friese souvenirs mee te nemen en via een boemeltreintje terug te gaan naar m’n auto in Harlingen.
Vandaag rechtsaf slaan was een goede keuze. Een klein beetje weg van #DeRandvanhetLand maar Friesland was het waard. Ik heb nog meer redenen gevonden om de Afsluitdijk op en neer te rijden. En die laatste 18km dijk vanaf het Bildt richting het oosten pik ik wel mee voordat ik later dit jaar in Holwerd op de boot naar Ameland stap…
Thuis aangekomen kreeg ik van Josse, die op Twitter zag waar ik gelopen had, deze fijne muziektip. Ik versta het nog niet helemaal, maar ik voel ‘m wel. Betanke!
De Rand van het Land 