Om 5.45u ging de wekker. Ontbijt erin, koffie, nog even euh ja dat ja, en snel op de tram. Via Amsterdam CS met de trein naar Brabant. Daar nog een stuk met de bus. Op naar Thomas, die me op stond te wachten om naar het startpunt in Hooge Mierde te rijden.
De bus en ik zijn nog geen vrienden. Hoewel vooral de streekbussen steeds fraaier worden, inclusief duidelijke OV-informatieschermen, WiFi en USB-opladers, word ik er meestal misselijk in. Vandaag even kotsmisselijk zelfs.
Ik zat op de eerste rij, links. Koptelefoon op, dus de buschauffeur dacht waarschijnlijk dat ik niets hoorde. M’n muziek stond echter uit. De chauffeur had een, laten we zeggen ‘interessant’ gesprek met de persoon rechtsvoor, volgens mij een collega. Ergens in the middle of nowhere stapte een wat oudere donkere dame in, of om het in de bewoording van de buschauffeur te zeggen ‘zonne zwarte’. Keurig netjes zei ze gedag en betaalde ze met een tientje. Ze ging vervolgens achterin zitten. Gelukkig want zo hoorde ze niet wat de twee heren vervolgens allemaal over haar, en ‘haar soort’ zeiden. Het begon met ‘dat soort lui maar ook die Marokkanen betalen altijd contant, zal wel zwart geld zijn’. In een kleine tien minuten kwamen vervolgens alle vooroordelen voorbij die je maar kunt bedenken. Met “wa doet da soort mensen hier eigenlijk in zo’n schon durp?” als een van de dieptepunten.
Even twijfelde of ik iets tegen ze moest zeggen. Iets als “m’n muziek staat niet aan hoor en wat jullie allemaal zeggen klinkt alles behalve fijn”. Ik deed het niet, ik was vooral stomverbaasd. En blij dat de dame in kwestie, of iemand anders van ‘haar soort’, het allemaal niet hoorde. De muziek liet ik uit. Deze xenofobie en domheid verdiende het niet om vermengd te worden met m’n kleurrijke playlist.
Ik heb de dag vervolgens niet laten verpesten door deze heren. In het heerlijke weer konden Thomas en ik goed bijpraten, zijn we twee keer verdwaald, liepen we door fraaie natuur en zagen we veel andere vreemde vogels. En nét toen we besloten om de etappe in te korten, kwamen we door toeval bij een fraaie Brabantse Hoeve uit. Daar komen we dit voorjaar nog eens terug, voor of na de vandaag geboren mini-etappe Reusel – Weebosch. Ik denk dat ik de bus dan maar een keertje oversla.
(Nee, ik zeg niet welke bus het was, en ook niet hoe laat en waar. Ik had ze zelf ter plekke moeten aanspreken en dat deed ik helaas niet. Wel zal ik via een andere/directe wijze bij de desbetreffende vervoersmaatschappij mijn beklag doen.)
De Rand van het Land 