Brockenreyder

“Ik zit binnen”, appte Thomas vanuit ‘In den Bockenreyder’, ons verzamelpunt voor de etappe Nieuwkerk – Hooge Mierde. Wij reden op dat moment net via België weer Nederland in. Nog 1km zandpad en dan zijn we er, gaf Google Maps aan. Een zandpad dat een modderpad werd. Een modderpad met gaten. Steeds meer gaten. Rustig zigzaggend verstreken er 400 meters. En verder kwamen we niet. M’n gloednieuwe (20 jaar oude) verlaagde Volvo 850 T5R lag met z’n buik op de modder, de voorwielen zweefden. Op dat moment voelde de tocht die überhaupt nog moest beginnen als De Ramp van het Land.

“Hoezo sta je ‘vast’ om de hoek?”, vroeg Thomas. Thomas was wél via een normale route bij de herberg gekomen. Avontuurlijk als altijd liet ie z’n koffie staan en was ie al onderweg met ’n sleepkabel. Nog een Volvo over dat zandpad. Maar niet verlaagd, en via de iets hardere berm. Het mocht niet baten. Geen cm voor- of achteruit. Euhhh. Paniek? Bij Kick en mij wel. Ties en Noa stonden te keten in de modder. Thomas en Kristel bleven rustig en werkten aan een oplossing.

Bijna 1,5u later zaten we weer in de herberg. De stress viel langzaam van me af. Op aanhoudend advies van Thomas en Kristel besloot ik niet meer te gaan rennen. Een iets makkelijkere keuze dan een vorige keer toen ik moest besluiten om een bepaalde route niet te lopen zoals gepland. Het blijft vreselijk moeilijk voor me. De acceptatie van het onvermijdelijke. Een Pietje-Paniek-moment. Of als iets niet gaat zoals ik wil. De afgelopen 1,5u zat ik als een stresskip met buikpijn te wachten op de helden van de dag. De helden die mijn auto weer op weg kregen. De boerenzonen Kokken-Fiers.

Een mooi cadeau van Thomas (een kistje met Rand-bier), een fijn briefje dat erbij zat én de zelfgemaakte tomatensoep in huize Creemers hielpen me er weer bovenop. De Rand van het Land was nog niet eens echt begonnen en nu al over de grens van m’n eigen comfort zone. Het zal wel ergens goed voor zijn geweest. Maar de moraal van het verhaal heeft er niets mee te maken. De moraal van het verhaal is: Fuck You Google Maps.

Nieuwkerk en Thomas; tot vrijdag. Dan halen we ‘m in. Afsluitdijk en Timo; tot morgen. Ik ga nu slapen. Poeh.